Het populaire TV-programma Het verhaal van Vlaanderen en de publicatie van de Canon van Vlaanderen hebben heel wat discussie uitgelokt onder historici en andere commentatoren. Voorstanders zien in de vorm van publieksgeschiedenis een schitterende manier om kennis van het verleden over te brengen naar brede lagen van de bevolking. Wie kan daar tegen zijn? Op hun beurt, waarschuwen kritische academici en journalisten voor het misbruik van geschiedenis voor politieke doeleinden. De bekende historicus Bruno De Wever (broer van...) noemde initiatieven zoals Het verhaal van Vlaanderen en de Canon 'oude wijn in nieuwe zakken'. Maar wat bedoelt hij daar precies mee? En is dat iets om ons zorgen over te maken?
Deze lezing neemt u mee naar de negentiende en twintigste eeuw, toen geschiedenis geprofessionaliseerd én razend populair werd. Voorbeelden van historische cultuur dienen om u kennis te laten maken met de nauwe samenwerking die er toen bestond tussen historici, politieke en economische elites en die geschiedenis gebruikten om hun doeleinden te bereiken. Nationalisme kon één van die doelen zijn, net zoals de verspreiding van andere politieke ideologieën of reclame maken voor allerlei producten. De lezing is niet bedoeld om u tot voor- of tegenstander van Het verhaal van Vlaanderen of de Canon om te dopen, wel om de (historische) context te schetsen waarin zulke initiatieven tot stand komen.
