Mensen hebben geleidelijk toegang gekregen tot politieke, sociale, economische en culturele rechten. Velen blijft echter het recht op waar kunstgenot onthouden terwijl nochtans tentoonstellings- en museumbezoek wereldwijd explosief toenemen.
Kunstgenot is maar totaal als men kunst totaal begrijpt. Daartoe kan de individuele expressie en emotie van de kunstenaar niet bijdragen want die kennen we niet, zeker als een groot van de kunstwerken uit de wereldgeschiedenis anoniem is overgeleverd.
Wat is dan wel de sleutel tot kunstgenot? Wat wel objectiveerbaar en concreet is, is de mate waarin het kunstwerk zijn tijd gecondenseerd weerspiegelt, de essentie van een tijd vat. Kunst is spiegel, samenvatting en barometer van haar tijd. Grote kunstenaars zijn sensoren van veranderende tijden en van wat daarin als essentieel werd beschouwd: daarom moet kunst steeds vernieuwend zijn, creatief, mee met de tijd.
De lezing zal deze stelling ten overvloede bewijzen met een geïllustreerd overzicht van de relatie tussen tijdsbeeld en kunst. De spreker gaf deze lezing al tientallen keren in binnen- en buitenland, met groot succes. “Voor ons ging een wereld open in één avond”, is de meest gehoorde commentaar, en “hadden we dat maar eerder gehoord, dan hadden we anders naar kunst gekeken”. Hij publiceerde ook zijn stelling.
Jan Vaes is sedert jaren docent aan de Davidsfonds academie en hij was ook geregeld een gastspreker in ons Cultuurcafé.
Jan behaalde een doctoraat in de oudheidkunde en kunstgeschiedenis.
Professioneel was hij verbonden aan de UCLL waar hij naast zijn vakgebied ook de cursus filosofie gaf.
Een boeiende spreker die zijn publiek aan zich weet te kluisteren.
